Amsterdam, stop met huilen over hoge huizenprijzen
De ware oorzaak voor de hoge prijzen in de Amsterdamse binnenstad hebben namelijk domweg te maken met schaarste. De hoofdstad heeft te maken met een paar exceptionele problemen.
1. De plaag van de sociale huurwoningen
Zeventig jaar hoofdstedelijk sociaal-democratische beleid heeft geleid tot een woningmarkt waarin arme huurders bescherming konden genieten ten faveure van de ploeterende middenklasse. Wie een huis wil kopen en een modaal inkomen geniet, kan in de stad nergens terecht, omdat er geen fatsoenlijk aanbod is. De sociale huurmarkt verpest de doorstroming. Ondanks een dalende trend is het aandeel sociale huur nog altijd een verbijsterende 57%. Dat leidt tot de onwenselijke situatie dat goedboerende zzp-ers met cash nergens kunnen instappen, maar in de vrije sector huren moeten betalen waarvan het bedrag hoger ligt dan de prijs die ze hadden kunnen betalen voor een huis van rond de 3,5 à 4 ton. Daar zou de discussie over moeten gaan. Wie helpt deze mensen? Gooi de woningmarkt eens open en zorg dat de huurmarkt wordt teruggeschroefd.
2) De plaag van de scheefwoners
Meer dan een op de zes huurders in de binnenstad hoort niet in het huis waar hij woont. Deze wantoestand heeft ertoe geleid dat er een groep opportunistische scheefhuurders het woongenot voor het werkende deel der natie verpest. U kent dit figuur wel: de jammerende Parool-lezende babyboomer die tegen AirBNB, bierfietsen en elke andere vorm van volksvermaak is.
Zolang er wel boetes staan op belastingontduiken of woningontrekking via AirBnB (die overigens nog veel te weinig worden uitgedeeld), maar deze verwende snobs niet hun woning worden uitgebonjourd, is er geen sprake van een gelijk speelveld en zal de kloof verder groeien. De mensen die wèl een huis kunnen kopen, zullen die te gelde maken met Airbnb-huurpenningen of excessieve huurtarieven, terwijl de andere kant – de jankende scheefwoner – vanuit zijn gesubsidieerde huurwoninkje een campagne voert tegen dit onrecht. Ondertussen kreunt de jonge middenklasse.
3) De plaag van de lage rente
U vindt het vreemd dat de huizen prijzen stijgen? Misschien eens bellen met Mario Draghi of Janet Yellen. Of harder gaan werken. Zolang er geen groei is en de arbeidsproductiviteit nauwelijks meer stijgt, moeten we onze economie blijven oppompen met monetaire anabolen steroïden. De groei van onze welvaart heeft sterke gelijkenissen met het dopeprogramma van Lance Armstrong. Zonder die spuit kom je niet vooruit.
4) De plaag van de hypotheekrente aftrek
Alle mensen die jammeren over de hoge woningprijzen moeten links stemmen en in eigen vlees durven snijden. De hypotheekrente aftrek is de duurste rechtse hobby allertijden. Dit fiscale douceurtje heeft ervoor gezorgd dat huizen betaalbaar werden voor iedereen. Dat kun je vooruitgang noemen. Het nadeel van deze maatregel is dat de prijs van de huizen heel hard is gestegen met als gevolg dat de mensen die het hardst een woning nodig hebben nu naar de buitenwijken worden verdrongen of nodeloos veel geld aan huur moeten betalen op de particuliere markt. Dat is de dodelijk paradox van de vastgoedmisère.
Conclusie: dat keldertje van 3 ton is, kortom, vooral de schandvlek van zeven decennia sociaal-democratische Amsterdamse woonpolitiek. De wanverhouding tussen de bezittende klasse en de huurders is eerst en vooral door de politiek en in mindere mate door geldverstrekkers veroorzaakt. Dat sommige slimmeriken hun rendementen proberen te maximaliseren kun je ze niet verwijten.
Bron: Quotenet ( Door Mark Koster & Sander Schimmelpenninck )
