Samen met beste vriendje G ging ik even snel lunchen in de Pijp. We wilden een keertje niet naar SLA, dus we gingen op zoek naar de betere Bloody Mary’s en toebehoren. De locatie was zo gevonden, een plekje voor twee bleek wat lastiger. Vrijdagmiddag 13:00 is natuurlijk gewoon spitsuur. Dom van ons. Bij het derde uitpuilende tentje op onze route, besloten we het er toch maar op te wagen. 

We kwamen binnen in een soort dierentuin. Een golf van geschreeuw overspoelde ons al bij de entree. Overal stonden kinderwagens met schreeuwende aapjes erin. Aan de tafels groepjes van drie á vier (aanstaande) moederkloeken die, iPhone in de hand, elkaar met luide stem vertelden dat hun eigen monstertjes toch echt het knapste/slimste/beste waren. Op de tafels de verplichte nummertjes: Veel koffie verkeerd, half lege flesjes appelsap en een half aangevreten tosti. Kortom, we waren aangekomen in basic bitch central. 

G keek me met grote ogen aan. ‘Bro, we can’t go in here.’, siste hij. Ik wilde hem gelijk geven, maar net op het moment dat ik aanstalten maakte om me om te draaien, stond opeens een veel te knap meisje voor mijn neus. ‘Tafeltje voor twee?’, lachte ze. Terwijl ik naar woorden zocht, had ze al twee buggy’s opzij geschoven. ‘Ga hier maar lekker zitten schat.’ Bedremmeld nam ik plaats. Mij boos aankijkend schoof G ook aan. 

Het mooie meisje dat ons aan tafel had gezet, bleek een zeldzaam lichtpuntje te zijn in deze jungle van de middenmaat. Bonkige dames met gekleurde sjaaltjes, pastelgekleurde overhemden en witte broeken met daaronder hoge leren cowboy- en piratenlaarzen (waarom?!) vulden de ruimte. Wie heeft ooit bedacht dat deze look aantrekkelijk is? Of interesseert het ze gewoon niet meer? Daarvoor lijken ze me toch teveel aandacht te geven aan het geheel. 

Vlak naast ons zaten ook twee van deze heerlijkheden. In nuchter Noord-Hollands bespraken ze het weer, de koffie verkeerd en de hoeveelheid bier die gister hadden genuttigd. Eentje kraste: ‘Ik heb echt  geen stem meer over man. Ga je mee een peuk doen?’ Toen het knappe meisje van de bediening hun bestelling op kwam nemen, nam de ander resoluut het woord: ‘Ik heb gehoord dat jullie hier brunch verkopen. Ik wil graag twee brunches alstublieft. Het meisje wees op de menu kaart: ‘Wat zou u dan precies willen mevrouw?’, vroeg ze voorzichtig. ‘Nou, tweemaal de brunch alstublieft, dat heeft u toch?’

Terwijl het meisje het concept ‘brunch’ probeerde uit te leggen aan de twee wereldreizigers, tikte G me op mijn schouder. ‘We are leaving. Now.’ Verontschuldigend keek ik naar het meisje van de bediening. Ze knikte dat ze het wel begreep. Onderweg naar de deur struikelden we nog bijna over een kudde rennende kinderen, die een rondje door de zaak aan het racen waren. De moeders keken er lachend naar, en bestelden nog maar een koffie verkeerd.

 – Illustratie door Charlotte Greeven (http://pupcreativeagency.com/)